ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ !!!!!!

Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα."



Και είπε ο Θεός: " Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ;

Πρέπει με  ένα φιλί του να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια."

Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο."



"Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες."



"Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος.



Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;" όταν ήδη αυτή ξέρει.

Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει,

.........και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.



"Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.".



"Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα.



Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε."



"Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα."



"Μπορεί να σκέφτεται;"



"Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός.



Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο."



"Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ."

"Και σε τι χρησιμεύει;"



"Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια."



"Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος.



Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."



Παολο Κοελιο

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  !!!!!!!!!!

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΔΙΔΑΓΜΑ !!!

Μετά από πολύ πολύ καιρό νά΄μαι και πάλι !
Εδώ μαζί σας με μια ιστορία!!!!!!!!!!!




"Δεν μπορώ" του είπα "Δεν μπορώ!"
"Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.
"Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"

O Νίκος κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του ।Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:

"Να σου πω μια μια ιστορία..."

Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, άρχισε να αφηγείται:

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα,
είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών!!

Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του..

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος.
Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.

Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.

Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.
Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.
Μα τι τον κρατάει;
Γιατί δεν το σκάει;
Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα.

Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος.

Έκανα τότε την προφανή ερώτηση:

"Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση.
Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι.


Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.

Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι.
Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί.
Μα, παρ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.


Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο...
Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.

Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του!!!!

Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση.

Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του..."Έτσι είναι, Ντεμη.

Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου.

Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.

Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφέραμε.

Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα.
Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: "Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."

Ο Νίκος έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθισε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε:

"Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι.
Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε."

Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!



Αφιερωμένο,σε όλους όσοι παραμένουμε δεμένοι σε μικρά ή μεγάλα παλούκια και μη συναισθανόμενοι την τρομερή μας δύναμη, δειλιάζουμε και δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά....


Να ειστε όλοι καλά μέχρι να ξαναβρεθούμε!!!

ΔΙΑΚΟΠΕΣ- ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι Καλή εβδομάδα!!!

Απο χθες ξεκίνησαν οι ολιγοήμερες διακοπές μου, δεν θα τα καταφέρουμε

να πάμε κάπου αυτό το καλοκαίρι μια και εχουν προτεραιότητα φέτος αλλα πράγματα να γίνουν...:(

Θα κάνουμε οπως μικρές ημερήσιες αποδράσεις !!!!

Εχω άλλωστε να περιμένω κάτι πολυ όμορφο την επόμενη εβδομάδα !!!!

Θα αρραβωνιάσω την καλύτερή μου φίλη!!!!!!!!

Δε σας κρύβω οτι με κάνει πολύ πολύ χαρούμενη το συγκεκριμένο γεγονός!

Θέλω τόσο μα τόσο πολύ να της πάνε όλα καλά και όπως τα εχει ονειρευτεί που

πιστευω οτι κάποιες φορές με αυτά που εχω πει την έχω τρομάξει ....και ισως λίγο

στεναχωρήσει .??

Αλλά οι ανθρωποι που μας αγαπάνε γύρω μας ειναι μετρημένοι και οτι κάνουν το κάνουν

απο αγάπη!!

Αχ αυτος ο υπολογιστής μου όλο προβλήματα μου βγάζει..

Αν με χασετε για λίγο ξέρετε θα τον εχω πάει για ......ίαση χαχα

Σας στέλνω ενα πλατύ χαμόγελο!!!!!!!

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Φιλοι μου ,
τίποτα ακόμα δεν εχει πάρει τους κανονικούς ρυθμούς στη ζωή μου...
το τρεξιμο τρελλό και ο χρόνος για μένα ανυπαρκτος.
Δεν άντεξα ομως να μη σας πω μετα απο τόσες μέρες
μια ζεστή γλυκιά ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!και βεβαια να έχετε όλοι
μια ακόμα καλύτερη εβδομάδα!!!!


Ευχές με το αγαπημένο μου τραγούδι

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΖΩΓΡΑΦΊΖΕΙ ΦΩΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ

ΚΟΣΜΟΥ ...... EΠΕΙΔΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ,ΚΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ

ΣΑΣ ΚΑΛΗΜΕΡΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ 'ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ









ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΤΥΧΗΜΑ!

Χαθηκα για λίγο μα νά μαι ....

Τρέχω διπλά μα θα αντέξω...

Κουράζομαι μα χαμογελάω...

Δακρύζω για λίγο μα το ουράνιο τόξο βγαίνει....

Σκέφτομαι χαμογελάω, κουράζομαι ,μιλάω , προσπαθώ να προλάβω ...

Μέσα στη δίνη της καθημερινότητας και εκει που ο χρόνος κυλά

χωρίς σκαμπανευάσματα έρχεται μια στιγμή και το αυτονόητο πάυει

να είναι αυτονόητο... ενα μικρό δευτερόλεπτο ειναι ικανό να σε κάνει να σκεφτείς........

Εκείνη τη μαγική στιγμή που σε πονά ,καταλαβαίνεις οτι ενα λεπτό αρκεί ...αρκεί μόνο ένα

να σου ανατρέψει το δεδομένο σου τη ρουτίνα σου!! Αυτό το καθημερινό δεδομένο που

κάποιες στιγμές σε εκνευρίζει,

αυτό που αλλές θες να αλλάξεις , αυτό που σε κάνει με γρίνια να λές ..πάλι τα ίδια

σήμερα ...

Και τότε ........τότε μόνο καταλαβαίνεις οτι αυτό που τελικά θέλεις πιο πολύ στη ζωή

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

ΑΥΤΗ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΘΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ

ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!

.

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!

Ενας άνδρας γύρισε σπίτι από την δουλειά του αργά, ήταν κουρασμένος και τσαντισμένος, και βρήκε τον 5-ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.

ΥΙΟΣ: «Μπαμπά, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση;"

ΜΠΑΜΠΑΣ: «Ναι, μάτια μου τι είναι;" απάντησε ο άντρας.

ΥΙΟΣ: «Μπαμπά, πόσα χρήματα μπορείτε να κερδίσετε σε μια ώρα;"

ΜΠΑΜΠΑΣ: «Αυτό να μη σε νοιάζει. Γιατί ρωτάς όμως ένα τέτοιο πράγμα; " είπε θυμωμένα

ΥΙΟΣ: «Θέλω να μάθω. Παρακαλώ πολύ πες μου, πόσα κερδίζετε σε μια ώρα; "

ΜΠΑΜΠΑΣ: «Εάν πρέπει οποσδήποτε να, ξέρεις ... να ... 50 ευρώ την ώρα."

ΥΙΟΣ: «Ωχ,« το μικρό αγόρι απάντησε, με το κεφάλι κάτω.

ΥΙΟΣ: «Μπαμπά, παρακαλώ μπορώ να σας δανειστώ 25ευρω?"

Ο πατέρας του ήταν πολύ θυμωμένος,

«Αν ο μόνος λόγος που έκανες αυτη τη συζήτηση είναι για να μπορεσεις να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποια άλλη ανοησία, τότε εμπρός στο δωμάτιό σου και πηγαίνετε αμέσως στο κρεβάτι σου και σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής.

Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά μόνο για να έχεις ολες τις παιδικές ανοησίες που σκεφτεσαι ".

" Το μικρό αγόρι πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.

Ο πατέρας κάθισε και άρχισε να θυμώνει περισσότερο με τις ερωτήσεις που του ειχε κάνει

ο μικρός γιός του.

Πώς τολμά να κάνει τέτοιες ερωτήσεις .. μόνο και μόνο για να δανειστεί κάποια χρήματα;

Μετά απο μία ώρα περίπου, ο πατέρας είχε ηρεμήσει, και άρχισε να σκέφτετε:

-Ίσως είναι κάτι που πραγματικά χρειάζεται να αγοράσει με 25,00 ευρώ . Και πραγματικά δεν ζητούσε χρήματα πολύ συχνά ο μικρός ...

Ο πατέρας πήγε στο δωματίου του μικρού αγοριού και άνοιξε την πόρτα. "κοιμάσαι, παιδί μου;" Ρώτησε΄

«Οχι μπαμπά, είμαι ξύπνιος», απάντησε το αγόρι.

"Σκέφτηκα οτι , ίσως ήμουν πολυ σκληρός μαζί σου νωρίτερα" είπε ο άνδρας.

"Ήταν μια κουραστική μέρα και ίσως εβγαλα την κούραση μου σε σένα.

Εδώ είναι τα 25 ευρώ που ζήτησες .

" Το μικρό αγόρι πετάχτηκε όρθιο και άρχισε να χαμογελά.

"Ω, ευχαριστώ μπαμπά!" φώναξε και μετα έβγαλε απο κάτω απο το μαξιλάρι του τα χρήματα που είχε μαζέψει .

Ο μπαμπάς είδε ότι το αγόρι είχε ήδη χρήματα, και άρχισε πάλι να θυμώνει .

Το μικρό αγόρι αργά μετρούσε τα χρήματά του και, κοιτούσε τον πατέρα του.

«Γιατί ήθελες περισσότερα χρήματα, αφου ήδη έχεις μερικά;" ο πατέρας ρώτησε

«Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω ,« το μικρό αγόρι απάντησε.

"Μπαμπά, έχω 50 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα από το χρόνο σου στη δουλειά ;

Μπορείς να ερθεις στο σπίτι νωρίς αύριο. Θα ήθελα να φάμε μαζί....

" Ο πατέρας 'εμεινε 'αφωνος. 'Εβαλε τα χέρια γύρω από το μικρό γιο του, και τον αγκάλιασε σφιχτά ζητώντας του να τον συγχωρέσει...................

Είναι απλώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους εμάς που εργαζόμαστε τόσο σκληρά .

Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να γλυστρά μέσα απο τα δάχτυλά μας!!!Δεν πρέπει να τον αφήνουμε να περνά και να παίρνει ΧΩΡΙΣ εμείς να περνάμε αρκετό καιρό με εκείνους που πραγματικά αξίζουν για εμάς αυτών που οι ψυχές τους ειναι κοντά στην ψυχή μας και μας έχουν πραγματικά ανάγκη!!!

Καλά να περνάτε όλοι!!!