Χαθηκα για λίγο μα νά μαι ....
Τρέχω διπλά μα θα αντέξω...
Κουράζομαι μα χαμογελάω...
Δακρύζω για λίγο μα το ουράνιο τόξο βγαίνει....
Σκέφτομαι χαμογελάω, κουράζομαι ,μιλάω , προσπαθώ να προλάβω ...
Μέσα στη δίνη της καθημερινότητας και εκει που ο χρόνος κυλά
χωρίς σκαμπανευάσματα έρχεται μια στιγμή και το αυτονόητο πάυει
να είναι αυτονόητο... ενα μικρό δευτερόλεπτο ειναι ικανό να σε κάνει να σκεφτείς........
Εκείνη τη μαγική στιγμή που σε πονά ,καταλαβαίνεις οτι ενα λεπτό αρκεί ...αρκεί μόνο ένα
να σου ανατρέψει το δεδομένο σου τη ρουτίνα σου!! Αυτό το καθημερινό δεδομένο που
κάποιες στιγμές σε εκνευρίζει,
αυτό που αλλές θες να αλλάξεις , αυτό που σε κάνει με γρίνια να λές ..πάλι τα ίδια
σήμερα ...
Και τότε ........τότε μόνο καταλαβαίνεις οτι αυτό που τελικά θέλεις πιο πολύ στη ζωή
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΑΥΤΗ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΘΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ
ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!
.
